O Xulgado do Contencioso-administrativo número 2 de Vigo condenou á Tesourería Xeral da Seguridade Social (TXSS) a reintegrar a unha autónoma os 2.170 euros que lle cobrou en concepto de cotizacións sociais do período comprendido entre decembro de 2019 e xaneiro de 2021. O maxistrado explica na sentenza que cando a demandante compareceu ante a TXSS para informarse do motivo dos cargos bancarios por importe de 2.170 euros, se lle entregou unha comunicación na que se lle indicaba que durante o proceso de incapacidade temporal no que estivera incursa, unha vez transcorridos 60 días desde o seu inicio, as cotizacións correspondentes ao réxime especial de traballadores por conta propia ou autónomos as pagou a mutua colaboradora coa Seguridade Social, á que figuraba adherida. Con todo, indicáballe que, ao non cotizar durante o devandito período polo concepto de cesamento de actividade, non optara pola cobertura da devandita continxencia, polo que entendía que a mutua non era responsable do pagamento das súas cotizacións como traballadora autónoma a partir do sesaxésimo primeiro día da baixa médica.

“O certo é que non podemos estar menos de acordo coa TXSS en canto a que o contido desa comunicación non cause a indefensión da recorrente. A causa, material e grave, e non só, que tamén, porque se lle trasladou a posteriori da súa materialización, senón porque como indica no seu propio encabezamento (importe total reclamado) supón unha auténtica reclamación de cantidades, sorpresiva e inimputable ao interesado”, salienta o xuíz na sentenza, na que destaca que “a auténtica decisión da TXSS, ten como orixe un cambio de criterio interpretativo da Lei que, con todo, non ten respaldo nun necesario e anterior cambio normativo”.

O titular do O Xulgado do Contencioso-administrativo número 2 de Vigo afirma que, no presente caso, “nin nos encontramos ante omisións ou inexactitudes procedentes do beneficiario, nin menos aínda ante unha simple rectificación dun erro material ou de feito, polo que non cabe a revisión claramente contraria aos dereitos da traballadora, á que se lle obriga a cotizar por unha continxencia que a Lei establecía que era de conta da mutua, como así se materializou”. E aínda subsidiariamente -engade o maxistrado- “para o caso de que a TXSS non entendese que a asunción da cotización da traballadora pola mutua, no período discutido, non se considerase un recoñecemento de dereito (que entendemos que o é), e se reputase esa actuación susceptible de revisión, o correcto proceder sería o indicado no art. 56 do Real Decreto 84/1996, do 26 de xaneiro, e non a comunicación que se lle dirixiu en forma de canellón administrativo sen saída, fronte ao que, encima, non cabe máis recurso que os números de teléfono que se indicaron”. A sentenza é firme, pois contra ela non cabe interpoñer recurso.